پاسخگوی شما هستیم
۰۹۰۱۶۵۳۲۸۲۸
پاسخگوی شما هستیم
۰۹۰۱۶۵۳۲۸۲۸
همه چیز در مورد پرخوری پرخوری خوردن بیش از حد موادی که بدن به آنها نیاز دارد را پرخوری گوییم. انواع پرخوری: ۱. عیاشی. این نوع پور خوری نوعی اختلال شخصیت عیاش Pleasure Seeking Personality Disorder. است. شخص صرفا به خاط
پرخوری
خوردن بیش از حد موادی که بدن به آنها نیاز دارد را پرخوری گوییم.
۱. عیاشی.
این نوع پور خوری نوعی اختلال شخصیت عیاش
Pleasure Seeking Personality Disorder.
است.
شخص صرفا به خاطر مزه خوب غذاها و نوشیدنی ها پرخوری می کند. عوارض جسمانی پرخوری ممکن است ظاهر شود یا ظاهر نشود. پرخوری سبک زندگی و حتی معنی زندگی است. پرخوری مخفیانه نیست و ناشی از طرحواره ها و افکار منفی است ولی حالت وسواسی در آن غالب نیست. جهان بینی فرد از پرخوری حمایت می کند. ممکن است فرد مبتلا یک یا چند ماده غذایی خاصی را بخورد.
فرد مبتلا مانند سایر اختلالات شخصیت اشتباه بودن رفتار را نمی پذیرد و به آن بصیرت ندارد. خوردن بخش مهمی از ساعات زندگی او را اشغال می کند و به خاطر آن خطرات زیادی را تقبل می کند. ممکن از روشهای دیگری مانند الکل یا مواد یا دست انداختن دیگران برای عیاشی استفاده کند. لذت جویی از طریق خوردن مسئله مهمی در زندگی اوست که باعث ایجاد اختلال در سلامتی یا روابط یا شغل یا تحصیلات شده است. این اختلال در کودکی تا نوجوانی آغاز می شود و در بزرگسالی تشخیص داده می شود.
سایر اختلالات خوردن وجود ندارند.
پرخوری به دلیل اختلالات سایکوتیک یا سندرمهای ژنتیکی ناتوانی عقلانی یا عوارض دارویی و مصرف مواد مانند حشیش نیست.
اختلال شخصیت عیاش توسط دکتر حسین موسی زاده ارائه شده ولی هنوز مورد تایید یا رد نبوده است. این اختلال نقش اصلی در سوء مصرف مواد، دست انداختن مردم، لذت جویی پرخطر، سکس بیش از حد و پرخوری دارد. لذت جویی می تواند در واکنش به محرومیت عاطفی باشد.
اBED: Binge Eating Disorder
به صورت خوردن مداوم و اجباری و اغلب سریع مقادیر زیاد غذا، تا جایی که درد یا ناراحتی ناشی از پر شدن بیش از حد شکم ایجاد شود، تعریف می گردد. این اختلال بیشتر از ۳.۵ درصد زنان و ۲ درصد مردان ایالات متحده را درگیر کرده و تبدیل به دومین اختلال رایج خوردن در کشور ها شده است.
پرخور ها، اشتهای ناشی از احساسات دارند. درحالی که دیگر اختلالات معمولا در زنان دو برابر شایع تر است، BED کمتر تبعیض آمیز است – حدود ۴۰ درصد مبتلایان مرد هستند. در زنان، این اختلال بیشتر در اوایل بزرگسالی شایع است؛ در مردان، این اختلال با رسیدن به میانسالی بروز می یابد. BED افراد با هر سن، جنس، نژاد، قومیت، ساختمان جسمی و پیش زمینه ی فرهنگی را تحت تاثیر قرار می دهد.
بیشتر، اما نه همه افراد دچار BED، اضافه وزن دارند.
عاملی که BED را از زیاده روی عادی و گهگاه در خوردن، متمایز میکند، احساس عدم کنترل بر روی عادت های غذایی خود است. شما ممکن‌است بیش از حد، با سرعت زیاد، زمانی که گرسنه نیستید، غذا بخورید و حتی بعد از سیر شدن تا جایی که به درد و ناراحتی بیانجامد، به خوردن ادامه دهید. ممکن است سعی کنید به تنهایی یا به طور پنهانی غذا بخورید تا مقدار غذای خود را مخفی کنید و احساس گناه، شرمندگی یا خجالت کنید. با این که گاهی با خود عهد می کنید که دیگر غذا نخورید، باز هم خود را در حال پرخوری می یابید. اگر این نوع پرخوری را حداقل یک بار در هفته و برای ۳ ماه متوالی احساس کنید، ممکن است برای شما تشخیص پرخوری یا BED داده شود.
Bulimia Nervosa
بولیمیا به صورت پرخوری و تخلیه دستگاه گوارش یا تلاش برای خلاص شدن از کالری های زیاد مصرف شده از طریق استفراغ، مصرف مسهل ها یا ورزش بیش ار حد، تعریف می شود. اگر شما BED داشته باشید، به طور معمول از هیچ کدام از این روش ها برای خنثی کردن افزایش وزن ناشی از پرخوری خود استفاده نمی کنید. اما با وجود این‌که این موضوع رایج نیست، شما می توانید BED داشته باشید ولی به علت ساختار ژنی منحصر به فرد یا متابولیسم بسیار سریع خود، اضافه وزن نداشته باشید.
گرچه پرخوری وابسته به مسائل عاطفی زمینه ای است، علت دقیق آن ناشناخته است. این اختلال می تواند به ترکیبی از تاثیرات روانی، رفتاری و محیطی نسبت داده شود. برخی عوامل شناخته شده که می توانند ریسک ایجاد اختلال پرخوری را افزایش دهند، عبارتند از:
۱. سابقه ی خانوادگی اختلالات خوردن. اگر والدین یا خواهر و برادر های شما دچار نوعی از اختلالات خوردن باشند، شما ریسک بیشتری برای دچار شدن به این اختلالات دارید.
۲.سابقه ی مشکلات روانشناسی یا نداشتن عزت نفس. الگو های فکری خاص و اختلالات خلقی، از جمله افسردگی، عصبانیت، اضطراب یا احساس نیاز قوی به در دست داشتن کنترل همه چیز، کمالگرایی و سخت گیری، نیاز به راضی نگهداشتن دیگران و احساسات منفی در مورد خود، بدنتان و یا موفقیت هایتان، ارتباط نزدیکی با BED دارند.
۳. سابقه ی رژیم گرفتن. در حالی‌که افراد مبتلا به پرخوری طیف وسیعی از ساختار های جسمی دارند، اغلب سابقه ی طولانی مدتی از محدود کردن کالری های مصرفی خود دارند.
۴.از دست دادن یک فرد نزدیک، مشکلات در روابط یا تجربیات تکان دهنده . پرخوری ممکن است راهی برای تلاش در جهت مقابله با اضطراب و فاصله گرفتن از درد های عاطفی خود باشد.
۵. تجربه سواستفاده جنسی، فیزیکی، تبعیض وزنی یا مورد قلدری واقع شدن. مطالعات نشان داده است که افراد دچار پرخوری و دیگر اختلالات خوردن، اغلب یک سابقه شخصی از مورد سو استفاده شدن را گزارش می کنند.
پرخوری ناشی از مسائل روانی، فیزیکی و احساسی متنوعی است و می تواند آن ها را نیز سبب شود. شما ممکن است در نهایت عوارض پزشکی زیر را تجربه کنید:
۱.فشار خون بالا
۲. کلسترول بالا
۳. بیماری قلبی
۴. دیابت نوع ۲
۵.بیماری کیسه ی صفرا و کبد چرب
۶. خستگی
۷. درد مفصل و عضله
۸. استئوآرتریت یا آرتروز
۹. سرطان
۱۰. وقفه تنفسی در هنگام خواب
شما ممکن است اختلالات عاطفی و روانی زیر را که اغلب با BED در ارتباطند، نیز تجربه کنید:
احساس بد در مورد خود یا زندگیتان
کیفیت پایین زندگی
مشکلات عملکردی در محل کار، زندگی شخصی یا روابط اجتماعی
اضطراب، افسردگی، اختلال دوقطبی و اختلال سو مصرف مواد
مشاوره.
از کجا کمک بگیرید و انتظار چه چیزی را داشته باشید
این یک بیماری است و نیاز به تشخیص و درمان دارد. شما احتمالا انتخاب نکردید که این بیماری را داشته باشید ولی می توانید تصمیم بگیرید که به محض شناسایی علائم، به دنبال مشورت و در صورت نیاز، کمک پزشکی باشید. اگر درمان نشوید، پرخوری می تواند به طور پایداری بدتر شده و در موارد شدید، می تواند تهدیدکننده حیات باشد.
اگر شما هنوز روانشناس یا روانپزشک خود را انتخاب نکرده اید، می توانید با صحبت با پزشک عمومی خود شروع کنید. علائم پرخوری خود و احساسات همراه با این رفتار خود را توصیف کنید. تهیه ی فهرستی از علائمتان پیش از ملاقات، می تواند سودمند باشد. حتما تمام اطلاعات شخصی مرتبط، از قبیل سابقه خانوادگی اختلالات خوردن، اضطراب شدید، تغییرات اخیر در زندگی و الگوی خوردن روزانه ی معمول خود را مطرح کنید. علاوه بر معاینه ی فیزیکی، شامل تست هایی که برای ارزیابی تاثیرات فیزیکی ناشی از پرخوری انجام می شود، پزشکتان ممکن است از شما در مورد عادت های غذایی روزانه، افکارتان و احساستان در مورد وزن و ظاهر خود، بپرسد. در بحث در مورد احساسات، افکار یا دیگر اطلاعاتی که ممکن است نا مرتبط با پرخوری به نظر برسند، تردید نکنید؛ ارائه ی یک تصویر کامل از سلامت جسمی و روانی خود به پزشک، مهم است.
در صورت لزوم، پزشکتان می تواند شما را به یک متخصص معتبر روانشناسی یا روانپزشکی ارجاع دهد. دریافت درمان از سوی کسی که تحصیلات، آموزش و تجربه ی مناسب برای درمان پرخوری را دارد، مهم است. حتما با رویکرد آن ها در درمان پرخوری موافقت کرده و برنامه درمانی پیشنهاد شده و اهداف درمانی مد نظر آن ها را درک کنید. اگر از پاسخ های پزشک راضی نیستید و از کار کردن با او احساس ناراحتی می کنید، دریافت یک نظر ثانویه را مد نظر داشته باشید.
متخصصان سلامت روانی که پرخوری را درمان می کنند، ممکن است از انواع مختلفی از درمان و ابزار های متنوع برای کمک به شما در رسیدن به بهبودی استفاده کنند. خط اول درمان معمولا رفتار درمانی شناختی (CBT) فردی، به معنای گفتگو درمانی رو در رو و نسبتا کوتاه مدتی است که می تواند به شما در درک ارتباطات بین افکار، احساسات و عادت پرخوریتان کمک کند. درمانگرتان ممکن است به شما آموزش دهد که چطور رفتار غذا خوردن و الگوی فکری خود را با هدف حذف یا حداقل کاهش موارد پرخوری، عادی سازی کنید. علاوه بر این، CBT ابزار هایی برای مقابله با اضطراب و کمک به توجه و تغییر در الگو های فکری منفی در مورد خود، ساختار جسمی و وزنتان، پیشنهاد می کند.
برخی تحقیقات پیشنهاد می کنند که نوع دیگری از گفتگو درمانی که در اصل برای رفع افسردگی ایجاد شده و به عنوان روان درمانی بین فردی (ITP) شناخته می شود، ممکن است به افراد دچار اختلالات خوردنی که شامل پرخوری باشند، کمک کند. ITP کمتر بر روی رفتار غذایی و بیشتر بر مشکلات روابط بین فردی که ممکن است در تداوم بخشیدن به رفتار های پرخوری – تخلیه نقش داشته باشند، تمرکز می کند. برخی محققان بر این باورند که شناسایی و حل مشکلات روابط ممکن است به کاهش موارد رفتار پرخوری کمک کند. ITP ممکن است به همراه CBT یا به جای آن استفاده شود، گرچه تحقیقات نشان داده است که CBT موثرتر است.
علاوه بر مشاوره ی روانشناسی، درمان ها و رویکرد های دیگر می توانند به بهبود برخی علائم و رفتار های وابسته به BED کمک کنند. دارو های ضد افسردگی یا ضد اضطراب ممکن است برای کمک به رفع مشکلات خلقی و دارو های القا کننده ی کاهش وزن، در موارد چاقی، همراه با CBT تجویز می شوند. یک کارشناس معتبر تغذیه یا متخصص تغذیه بالینی می تواند شما را در دستیابی به یک وزن سالم و حفظ آن، از طریق آموزش اصول تغذیه ی مناسب و کمک به ایجاد و پیروی از یک برنامه ی غذایی متعادل، راهنمایی کند. پزشکتان ممکن است درمان های جانبی دیگر از جمله کلاس های ورزشی، مدیتیشن و تمرینات ذهن آگاهی، یوگا، اسب درمانی یا هنر درمانی را نیز به شما پیشنهاد کند. این برنامه ها پرخوری را درمان نمی کنند، بلکه می توانند به کاهش سطوح اضطراب شما، بهبود خلق و تصویر شما از بدنتان کمک کنند و به شما آموزش دهند که چطور احساس کنترل بیشتری بر زندگی خود داشته باشید.
درمان موفق پرخوری اغلب به ترکیبی از رویکرد های درمانی بستگی دارد. گروهی از روانشناسان، روانپزشکان، مشاوران تغذیه و دیگر متخصصان می توانند در ایجاد یک برنامه ی درمانی ایمن و موثر نقش داشته باشند.
درمان اختلالات خوردن
درمان اختلالات خوردن بسیار پیچیده می باشد و تاکنون درمان قابل اعتمادی برای آن طراحی نشده است . در هنگام درمان اختلالات خوردن مشکلاتی به وجود می آید :
۱. این افراد معمولا انکار می کنند که دارای اختلال و مشکل هستند . بنابراین حدود ۹۰ درصد از افرادی که رسما می توان آنها را در زمره افرادی قرار داد که دچار این اختلال هستند ، به روان درمانی مراجعه نمی کنند .
۲. این افراد به هر دو درمان دارویی و روان درمانی نیاز دارند .
۳. اختلالات خوردن معمولا با سایر اختلالات روانی کوموربیدیتی دارد که این مسأله می تواند فرایند درمان را پیچیده تر کند .
درمان دارویی:
۱. داروهای ضد افسردگی مانند فلوکستین (پروزاک) تقریبا مؤثرند . چندین نوع SSRI نیز می تواند از شدت اختلال بکاهد اما در بلند مدت اثر چندانی ندارند . مانند دیسی پرامین ، ایمی پرامین ، فلووکسامین و سیتالوپرام . خانواده درمانی : یکی از رایج ترین انواع درمان می باشد .
۲. توپیرامات
رواندرمانی
مینوچین معتقد است افراد خانواده با تقویت کردن رفتار فرد دارای اختلال از رسیدگی به مشکلات اساسی دیگر سر باز می زنند .
۱. شناختی – رفتاری CBT : روانشناسان معتقدند بهترین درمان برای بولیمیا CBT است که در تعداد ۱۶ تا ۲۰ جلسه در یک دوره ۴ الی ۶ ماهه صورت می پذیرد . طبق این مدل بولیمیکها مدتهای طولانی در مورد خود عقاید منفی داشته اند. مبتلایان ارزش خود را تنها در اندام تراشیده و هیکل لاغر می بینند و علت آن این است که اندام و هیکل تنها جنبه زندگی آنان است که می توانند روی آن کنترل داشته باشند.
۲. روانکاوی
۳. رواندرمانی جامع
سایر انواع پرخوری:
۱. به دلیل سندرمهای ژنتیکی مانند بیماری پیک ویکین.
۲. به دلیل عوارض دارویی مانند ریسپریدون،
نیاز به مشاوره حضوری در این خصوص دارید ؟!
اگر در این خصوص نیاز به مشاوره حضوری دارید می توانید با شماره ۰۹۱۲۰۳۴۶۰۱۱ با پزشک و روانشناس متخصص ٬ دکتر حسین موسی زاده مستقیما تماس حاصل فرمایید و با نحوه مشاوره ایشان آشنا شوید ٬ در صورت تمایل به رزرو وقت ملاقات با منشی دفتر مورد نظر واقع در تهران و یا کرج و یا با شماره ۰۹۰۱۶۵۳۲۸۲۸ تماس حاصل فرمایید .
نیاز به ویزیت یا مشاوره در منزل دارید؟
اگر ترجیح می دهید که مشاوره در منزل شما صورت گیرد ٬ برای تعیین نوبت و هماهنگی می توانید با شماره ۰۹۱۲۰۳۴۶۰۱۱ تماس حاصل فرمایید .
نیاز به مشاوره تلفنی یا مشاوره تصویری دارید ؟!
اگر ترجیح می دهید مشاوره بصورت آنلاین و تلفنی یا تصویری از طریق برنامه هایی نظیر Whatsapp , IMO , Skype و .. صورت گیرد ٬ برای تعیین نوبت و هماهنگی می توانید با شماره ۰۹۳۵۸۹۰۸۸۱۹ تماس حاصل فرمایید
نظرات 