این عارضه یک ناتوانی پیش رونده است که میتواند نوع رفتار های افراد، ارتباط گیری آنها، و معاشرت آنها با افراد را تحت تاثیر قرار دهد

پیشینه پژوهشی نشان می دهد که روش رفتاری تنها مدل درمانی است که موثر بودن آن در کودکان اوتیستيک از لحاظ تجربی نشان داده شده است.