در قرن هجدهم، این اصطلاح برای اختلالاتی که علائم بارز آن هذیان و توهم بود، متداول شد. تا قرن نوزدهم، این اصطلاح را برای انواع و اقسام بیماری ها به کار می بردند.
در گروه اختلالات نوروتیک واقعیت سنجی مختل نیست مانند اضطراب و افسردگی و در گروه بیماریهایی که سایکوتیک هستند واقعیت سنجی مختل میشود مانند اسکیزوفرنی و بیماری مانیا.